ŞANSTIR..

Dost..

Sevilen ve güvenilen yakın arkadaş, sıkı fıkı görüşülen kimse, gönüldeş, aralarında iyi ilişki bulunan, iyi geçinen kimselere verilen ad..

Arkadaşın bir ya da birkaç seviye üstü mü oluyor?

Yani bazı arkadaşlıklar zamanla dostluğa mı dönüşüyor..

Emek vererek, çabalayarak, ne bileyim özen göstererek..

Sanırım..

Sağlıklı olan bu belki..

Peki, hiç yaşadınız mı, tanışır tanışmaz başlayan bir dostluğunuz oldu mu?

Hani öyle sakin ve doğal bir akışın içinde.. Nasıl başladı, ne zaman, hangi ara ilerledi, anlayamadığınız.. Hatta, bunu önemsemediğiniz..

Doğrudan güvendiğiniz ve hiçbir zaman da pişman olmadığınız.. Paylaşabildiğiniz.. Kendinizleyken de onunlayken de davranışlarınızın, hatalarınızın, tepkilerinizin aynı olduğu..

Rahatlıkla içinizi açabildiğiniz.. Kendinizi kandırmaya çalışmanıza şahit olmasından bile rahatsız olmadığınız.. Öyle bir doğallıkla, varlığını hissettirmeden yanınızda olan..

Üstelik..

Tüm bunlar için, hiçbir çaba göstermediğiniz, emek sarfetmediğiniz.. 

En güzel tarafı abartılı bir doğallık olan ve doğallığın tüm bunları gereksiz kıldığı bir dostluk..

Pek güzeldir..

Ama..

Garip de bir tarafı vardır..

Hatalı hissettiğinizde ne yapacağınızı bilemezsiniz.. Özür dilemek, açıklama yapmak, anlatmak sanki doğallığa ket vuruyor gibi olur.. Belki ağzınızdan çıkar, ama kendinizin bile duyamayacağı kadar kısıktır..

Dostluğunuzun sürecine, evrimine, doğallığına uygun bir şekilde atlatmak istersiniz; sessizlik belki en iyi çözümdür, en yakışanı..

Anlaşılacağınıza inanırsınız.. 

Dosluğunuza inanırsınız çünkü..

Güzeldir.. Çok değerlidir..

Şanstır..🍀

Sağlıcakla..