ES..

Lisede bir hocamız vardı, gayet iyi, güler yüzlü, sevilesi bir hoca olmasına rağmen, ben kendisinden mümkün olduğunca uzak durmaya çalışırdım, koridorda falan karşılaşınca hemen ilk açık kapıdan dalar, yolumu değiştirirdim. 

Bazen, kendi kendime sorardım, “iyi de bir kadın, neden bir uzak durasım geliyor” diye.. 

Geçenlerde kendisiyle facebook arkadaşı olduk, şöyle bir sayfasına ve paylaşımlarına göz gezdirdim, ve bilmeceyi çözdüm..

Bir anda durdum, yazamadım bir an, hocam bunu okur da, kendisi olduğunu anlar mı diye, 😀yok sanmam. 😂😂

Devam ediyorum.. 

Şimdi, sevgili hocam sürekli öğretme, mesaj verme, eğitme kaygısındaydı.. Paylaşımlarından anladığım kadarıyla hala da öyle.. İyi niyetle, elbette.. Ve beni iten, ondan kaçıran şey de buydu..

Hep bir çaba.. Boşa geçirmeye gerek yoktu galiba zamanı, ona göre..

Ama..

Hiç etkili gelmezdi sözleri.. Daha bir mesajı algılamadan, sindirmeden, öbürü gelirdi. Hepsi birbirine karışır, bir çoğu da teğet geçer giderdi.

En azından benim üzerimde böyle bir etkisi vardı..

Sevgili hocam, eğer mevzu bahis kişinin siz olduğunu anladıysanız, naçizane, bir tavsiyem var size;

Arada, öğrencilere, sadece basit bir selam verip, “nasılsın, naber” deyip geçin.🤗😀

Biliyorum..

Eğitim her yerde, her yaşta, her zaman, sürekliliği olan bir şey ama, her an, her an kabul etmiyor beyin, ruh galiba..

Böyle, rölantide geçen zamanlar da istiyor, dinlendiğin, durduğun, boş boş baktığın.. Vay be, diyerek öğrendiğin zamanlar da istiyor, hakkını vere vere..

Öyle değil mi..

Bazı dönemler, hayat seni zorlayarak, daha yaratıcı, çözümcü, sabırlı olman gerektiğini de hatırlatarak öğretiyor..

Bazen, bir yükseliş, ferahlık, böyle güzel, yolunda gidiyor her şey, kafan bir rahat, ondan mıdır nedir, yine bir sürü şey öğreniyorsun, o berraklıkla, daha entelektüel seviyede..

Ama bazen de rölanti..

Belki, öğrendiklerini sindirdiğin, belki dinlendiğin, yeni bilgileri öğrenebilmek için yer açtığın, bazı bilgileri sildiğin, sildiğine pişman olduklarını geri yüklediğin, durduğun dönemler..

Es veriyorsun sanki..

Sen mi veriyorsun, yoksa hayat mı bilemedim, ama..

Var bir es..

Hani, kuşlar bazen kanat çırparak uçar, bazen de durur ve sadece süzülür ya, onun gibi..

Öyle değil mi hocam, yanlışsam düzeltin..

İlk karşılaşmamızda değilse de, sonrakilerin birinde düzeltin, ilk karşılaşmada sadece, “ naber” 😂😂

Sağlıcakla..