Vazgeçmek.. Yenilgi kokan bir kelime gibi..Hayal kırıklığı, pes etme duygusu.. Yarım bırakma hissi.
O kadar kötü mü gerçekten..
Aslında , vazgeçmek de bir seçim, bir tercih değil mi..
Biraz cesaret, biraz özgürlük kokusu da geliyor derinden... Alıyor musunuz ??
Vazgeçmememiz gerektiğini öğrendik biz..Pilavdan dönersek kaşığımız kırıldı..
Kırıldı mı gerçekten?
Yeni yeni öğrenmeye başlıyoruz sanırım, vazgeçmenin de doğru bir tercih olabileceğini..
Bazen, asıl vazgeçebilmenin korkmadan mücadele etmek olduğunu.. Pes etmek olmadığını.. Yeni bir yolun başlangıcı olduğunu..
Vazgeçmenin, hayattaki gerçek anlamını galiba daha iyi öğreniyoruz şimdi.
Ama..
Gerçekten vazgeçebilmeyi de öğreniyor muyuz !?
Mesela..
Arkamızda bıraktığımız, vazgeçtiğimiz bir şeyin ağırlığını taşımamamız gerektiğini.... O ağırlıktan kurtulmadıktan sonra, vazgeçmiş olmadığımızı..
Biliyor muyuz!?
Ya da..
Vazgeçme kararımızın doğruluğunu her an kendimize ve çevremizdekilere ispat etmeye çalışmanın ne kadar gereksiz olduğunu.. Bize ve kararımıza, aslında ne kadar zarar verdiğini..
Vazgeçmenin, yüzde yüz hatasız, mağdur olmamızın bir sonucu olmak zorunda olmadığını..
Vazgeçmeseydim neler olurdu diye düşünmenin, kurgulamanın bize hiçbir şey kazandırmayacağını..
Bilmiyor olabiliriz, sanki..
Bilelim..
Gerçekten vazgeçebilmek, kararımızın arkasında durabilmek için..
Ve, biraz zamana bırakalım.. Bırakalım ki, bize yardım edebilsin..
Sağlıcakla..
Etiketler: vazgeçmek
