JAMAIS VU ..

Deja vu..

Yaşanılan bir an’ ı daha önceden yaşamış gibi hissetmek.. Ya da mesela,  ilk defa görülen bir yeri daha önceden görmüş olma hissi..

İlk duyduğumuz zamanlarda, herkes bir meraklıydı, bu güzel, Fransızca kelimeyi söylemeye.. Belki de sırf kullanayım diye, kendimizi zorladık, deja vu haller içine soktuk😀

Eskisi kadar sık kullanmıyoruz sanki, aldık hevesimizi..😀

Ben de yeni öğrendim.. Bunun bir de tersi varmış.. “Jamais vu” 

Yine Fransızca olan bu kelime, anlam olarak “hiç görmedim” demekmiş.. Yaşanan bir durumun tamamen yabancı geldiği, benzer bir durumun hiç yaşanmamış gibi hissedilmesi hali.. Deja vu gibi o da bir bellek yanılması..

Bir arkadaşınızı görüyorsunuz mesela, ilk defa görüyor gibi hissediyorsunuz birkaç saniyeliğine..Ya da, her gün gittiğiniz market, size yabancı geliyor..

Bu, bir anlamda, tekrarlama davranışının neden olduğu bir beyin yorgunluğu olarak tanımlanıyor..

Normal hayatta, galiba deja vu kadar sık rastlanmıyor.. Anlayabilmek için nasıl bir his olduğunu, bilim adamlarının söylediğini yaptım.. 

Bir kelime seçtim, ve onu defalarca söyledim, ve bir anlığına da olsa, bu kelime ile ilgili “Jamais vu” anı yaşadım, yani o kelimenin gerçek bir sözcük olduğundan şüphe duymaya başladım..

Yaşasın.. ben de jamais vu oldum..😁

Ama bir saniye.. Sanki ben daha önceden de..

Tabii ya..

Yıllar önce, bir arkadaşımla gözleme yemeğe gidiyorduk.. Son derece keyifli, kısa araba yolculuğumuz boyunca, nedense, arkadaşıma, patatesli gözlemeyi ne kadar sevmediğimi, patatesin gözlemenin içinde ne işi olduğunu, hiç yakışmadığını anlattım durdum..Peynirli, ıspanaklı, dururken, patatesli de neymiş?

Ve sonra, gözlemeciye varınca, patatesli gözleme yedim, afiyetle.. Arkadaşımın şaşkın bakışlarını hatırlıyorum, sipariş verirken hiç düşünmeden, patatesli gözleme dediğim an.

Ben o an şaşırmadım bile kendime, afiyetle de yedim..

Biraz, ikizler burcu olmanın verdiği dengesizlik, eserekli hale yordum bunu..

Şimdi, yıllar sonra anlıyorum... Bu da bir jamais vu anıymış meğersem..

Patatesli gözleme diye diye, yabancılaşmışım meğerse.. Gidince de bir denemek istemişim😁

Şükürler olsun, normalmişim!😀😀

Düşününce,  aslında bu “ jamais vu” an’ ını, farkında olmayarak, çok yaşıyor olabiliriz.. Kanıksama hallerimiz var ya hani..

Böyle, üst üste söylene söylene, dillere pelesenk olmuş bazı kelimeler, kavramlar, çok da anlamlı gelmemeye başlıyor.. 

Bıkkınlıkla karışık bir yabancılaşma oluyor sanki..

Hani böyle, az söylense, tadında, gayet anlamlı olabilecekken, artık duya duya anlamını yitiren kelimeler..

Tekrarlama davranışından kaynaklı beyin yorgunluğu..

Tekrarlaya tekrarlaya kendimizi, çevremizi mi yoruyoruz acaba.. Anlamını yitiren, yabancılaşan kelimelerle..

Bir düşünmek lazım sanki..

Sağlıcakla..