kendimce..: İÇİMİZDEKİ ŞEYTAN

İçimizdeki Şeytan, Sabahattin Ali’ nin 1940 yılında Remzi Kitabevi Yayınevi' nden çıkan 7. Kitabı. Benim okuduğum, 37.baskısı, Yapı Kredi Yayınları’ ndan 254 sayfa olarak yayınlanmış..

Kitap, temelde bir aşk hikayesini anlatıyor.. Birbirinden tamamen farklı olan, Macide ile Ömer’ in evliliği, içinde bulundukları koşullar.. Bedri’ nin onların hayatına müdahil oluşu.

Konusu, kurgusu oldukça sade, dili akıcı.. Karakter tahlilleri, çözümlemeleri o kadar zenginleştirmiş ki romanı.. Bir çırpıda okuyup, sonra geri dönüp dönüp, altını çizdiğiniz kitaplardan..

Romanın geçtiği dönemin hayat koşulları, toplumsal yapısı, çok gerçek ve zaman zaman eleştirel bir dille anlatılmış.. Sonuna kadar hissediyorsunuz kahramanların yaşadıklarını..

“Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizdeki şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: Hakikatleri görmekten kaçma itiyadı var.. Hiçbir şey üzerinde düşünmeye ve hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle kullanmaya lüzum görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz biçare irademizle hayatta dümensiz bir sandal gibi dört tarafa savruluyor ve devrildiğimiz zaman kabahati meçhul kuvvetlerde, insan iradesinin üstündeki tesirlerde arıyoruz."

“Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen da hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil… İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile… Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman nasıl hazin bir hal aldığımı tasvir edemezsiniz."