TEMBEL ÇALIŞKANLIĞI..

Beni tanıyan insanların, hakkımda sayacakları ilk beş sıfattan biri, mutlaka çalışkandır.👍👍

Ama bende gerçek bir tembel çalışkanlığı var..

Doya doya, kafam rahat bir şekilde tembellik yapabilmem için, bir an önce işlerimi bitirme isteğimden doğan çalışkanlık hali!

Sürekli çalışan insanların hali pek uzak bana.. Biraz sündürerek, zamana yayarak.. Son ana kadar bitirmeyip, şöyle bir tembellik yapmayan insanların hali..

Kafan rahat değilse, beyninin sürekli kalk!! sesini susturmaya çalışıyorsan, için huzursuzsa, o zaman hiç tadı olmaz..

Ama işini gücünü bitirmiş, biraz yorgun, ama kafan rahat bir şekilde tembellik yapıyorsan, tadından yenmez..

Mesela, bir inşaat mühendisi olarak, sahada işlerini organize etmiş, üşümüş, yorulmuş bir şekilde masana geri gelmek.. Çayını keyifle içmek..

Ya da bir öğrenci olarak, vize haftasını tamamlayıp, kendinden memnun bir şekilde, ev arkadaşlarınla, gece boyu, çekirdek, çay, bisküvi muhabbeti yapmak..

Bir kadının ev halinde,  çocuklarını uyutmuş, mutfağı toplamış olarak,  çamaşırlarını da asmış, bir sade kahve içerek boş boş oturmak..

Böyle, acaba işler yetişmezse ne olur diye kaygıyla içerse o inşaat mühendisi çayını, vizeler tamam da finaller nasıl geçecek diye endişe halinde çitlerse çekirdeğini sevgili öğrenci, ya da yarın toplayacağı çamaşırların ütüsünün hararetini şimdiden hissederse sevgili ev kadını, hiiiiç de anlamı olmaz.

Çünkü sonu yok ki, hayat zincirleme iş, güç, çözülmesi gereken sorunlar, sorumluluklar.. Hep bir sonrası var.. Ama becerdiğimiz, üstesinden gelebildiğimiz kadarının bir tadını çıkarsak.. Bir es vererek biraz tembellikle ödüllendirsek kendimizi..Sonrasına, sonra baksak..